çok ani kararlar verebiliyorum. çat diye hadi şunu yapalım diyorum ve onu gerçekleştirene kadar uğraşıyrum. artık zeynebi de alet etmeye başladım bu duruma.çok mutluyum. mesela salı günü sabah uyanıp :"zeyneeepp perrşembe günü izmir e gidelimm miiii" diye uyuz bi ses tonuyla sordum. önce bi şaşkınla suratıma baktı (2-3 saniye kadar) olur aslında dedi. gözümdeki parıltı görülmeye değerdi. o kadar istiyodum ki zeynebi izmire götürmeyi.ve her şeyi ayarladık biletimizi alıp geldik izmirimize. bugün deli gibi gezdik. alsancak,karşıyaka.. fal bile baktırdık.bildi valla. en son gün batımını yakaladık kordonda ve birbirimizin fotoğraflarını çekiyoduk deli gibi. tam o sırada güzel izmirimin güzel insanlarından biri yanımıza yaklaşıp:"isterseniz ben ikinizi çekiyim? hem ben hiç profesyonel makinayla fotoğraf da çekmedim. he?" diye sordu. o kadar sıcaktı ki. tabi dedik. zeynep nasıl çekmesi gerektiğini anlattı. hem biz hem çocuk o kadar mutlu olduk ki. çocuk vapura binmek için uzaklaştı.1-2 dakika sonra geri gelip:"daha vapurun gelmesine çok varmış gelin bi kaç tane daha çekiyim fotoğrafınızı." dedi. sonra biz de onun fotoğraflarını çektik. ayrıca asıl enteresan olan çocuğun bizi gündüz fal baktırdığımız kafenin karşısındaki dövmeciden görmüş olduğunu öğrenmemizdi. böyle bi tesadüf yaşamamıştım sanırım daha önce.
özetle; izmir güzeldi,biz güzeldik,insanlar güzeldi,hava güzeldi,zeynebin "izmiri beğendiğini görmek" güzeldi.
iyi ki hızlı kararlarım var.
sevgiler..