şu aptal ve şımarık çocuklar varya,hele bi de erkek olanları vardır.heh işte 7-8 yaşlarında olanları alıp dövsem dövsem dövsem. ya da devlet toplasın onları 12-13 yaşında salsın doğaya.halbuki nasıl severim çocukları ama bunlar çocuk değil.allah sabrımızı sınamak için yeryüzüne serpiştirmiş bizim için arada bi karşılaştırıyo bizi onlarla. mesela bitanesiyle karşıkarşıyayım şu an. yok önlü arkalıyım. antalyadan izmir e döndüğüm otobüste arkamda oturuyo sınama aracı.otobüse yerleştiğinden beri koltuğumu tekme atmak suretiyle sarsıyo,hayır yani amacın ne evladım.sakince otur ama yok sabrımı sınamak görevi. bi yarım saat sonra annesine dönüp "kusura bakmayın ama -çocuğu göstererek- koltuğu tekmelemezse çok sevinirim." dedim gayet kibar. kadın suratıma bakmadan ağzındaki 56789 tane leblebiyle çocuğa "çök ayoanı koltoktan hodi grıugj" gibi bişey dedi.ben önüme döner dönmez fısıldamalar başladı.kesin gerizekalı abla damgasını yedim. neyse en fazla 5dakika sürdü çocuğun sakinliği.hala arada bi estikçe tekmeliyo.bak yinee..
allahım büyüksün yarebbim ama bu yol 7 saat ya.gitmez yani.amin.