bugün öyle park bahçe ora bura gezdik eğlendik.
günün sonunda bi espresso aldım töbe töbe şey kadardı.mm parmağım kadar diyim anlarsın.o derece yani.
eve dönmek için otobüse bincektim ki japon arkadaşım shun geldi yanıma. birlikte otobüse bindik. muhabbet ederken türkçe öğrettim ona. iyiyim allah için. artık "benim adım shun" diyebiliyo.zor oldu baya. yazdı defterine falan o derece.sevdi beni.ah küçücük gözleri olayım.uuu.
P.S: burda hiç bi kafede tuvalet yok. çişim gelince ağlasam ağlarım.ama yapmıyorum tabi.oha.çocuk muyum??
sevgiler..;
ireland-dublin
time: 17.17 (again:))
p.s: fotoğraftaki sarı evde yaşıyorum
0 yorum:
Yorum Gönder